φουστάριο - Fustuarium

Το Fustuarium ήταν μια μορφή στρατιωτικής τιμωρίας που χρησιμοποιήθηκε ως θανατική εκτέλεση κατά την εποχή της Αρχαίας Ρώμης. Η λέξη προέρχεται από το λατινικό fustis, έναν όρο που δηλώνει μια δέσμη ραβδιών. Όπως είναι γνωστό, τότε, η στρατιωτική πειθαρχία ήταν αυστηρή και οι παραβάσεις της τιμωρούνταν συχνά με σοβαρή σωματική τιμωρία ή θάνατο, το πιο γνωστό παράδειγμα του οποίου είναι ίσως ο αποδεκατισμός. Αυτό συνέβη ακριβώς για να αποφευχθεί ότι ένα επεισόδιο αμέλειας θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη λειτουργία ολόκληρου του στρατιωτικού σώματος, και ως εκ τούτου η τιμωρία χρησίμευσε ως προειδοποίηση για άλλους στρατιώτες.

Συγκεκριμένα, το φουστούριο συνίστατο στο να αφήσει τον καταδικασμένο να περάσει, αφού αφαιρεθεί, ανάμεσα σε δύο σειρές συμπατριωτών στρατιωτών που θα έπρεπε να τον χτυπήσουν μέχρι θανάτου.

Η τιμωρία επιβλήθηκε κυρίως στους ερήμους, αλλά και στους δράστες κλοπής μέσα στο στρατόπεδο, της ψευδορκίας και εκείνων που είχαν διαπράξει το ίδιο αδίκημα τρεις φορές. Επιπλέον, ο Έλληνας ιστορικός Πολύβιος αναφέρει ότι μερικές φορές χρησιμοποιήθηκε εναντίον των ομοφυλοφίλων. Στην αρχαία Ρώμη, στην πραγματικότητα, η ομοφυλοφιλία ήταν γενικά αποδεκτή, αλλά μόνο σε ενεργή μορφή θεωρήθηκε συμβατή με την αρρενωπότητα. Στον στρατό, μια παθητική σεξουαλική πράξη για έναν άνδρα παρομοιάστηκε με την ήττα (ο βιασμός των ηττημένων στρατιωτών ήταν μια πρακτική που αναφέρεται ευρέως ως μια μορφή ταπείνωσης μετά τον πόλεμο) και η εξάσκηση θεωρήθηκε ως κάτι που θα μπορούσε να σας κάνει ευάλωτο. το σώμα ενός στρατιώτη: όποιος είχε συναινέσει σε τέτοιες πράξεις, διατρέχει τον κίνδυνο να υποστεί τιμωρία.

Ο Πολύβιος αναφέρει αυτήν την τιμωρία στο Βιβλίο Ιστοριών VI με τον ελληνικό όρο ξυλοκοπία, μια λέξη που αναφέρεται ακριβώς σε ξύλα και μπαστούνια (ξυλοκόπος στα ελληνικά σημαίνει ξυλοκόπος, για να το πούμε): ως εκ τούτου οδήγησε ορισμένους μεταφραστές αυτού του συγγραφέα να μεταφράσουν τη λέξη με μπαστινάδο, η οποία, ωστόσο, είναι μια διαφορετική τιμωρία που έχει κοινό με το φουστόριου ότι έχει να κάνει με το ξυλοδαρμό. Το bastinado, στην πραγματικότητα, συνίσταται στο να χτυπήσει τα πέλματα των γυμνών ποδιών εκείνων που το υποφέρουν με ένα ραβδί, ένα μπαστούνι ή μια ράβδο και, όχι δευτερεύον γεγονός, σε αντίθεση με το φουστούριο, δεν έχει ως σκοπό τη δολοφονία του ατόμου που το πάσχει. Αυτή η αποσαφήνιση είναι απαραίτητη λόγω του γεγονότος ότι συχνά, ειδικά στα αγγλικά κείμενα, το φουστούρι αναφέρεται ως μπαστινάδο, το οποίο συνέβαλε στη δημιουργία σύγχυσης μεταξύ αυτών των δύο σωματικών ποινών.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί το γεγονός - τυπικό πολλών σωματικών ποινών της Ρώμης - ότι ο καταδικασμένος στο φουστάριο απογυμνώθηκε γυμνός: σε αντίθεση με την Αρχαία Ελλάδα, στην Αρχαία Ρώμη τα ρούχα ήταν ένα ξεχωριστό σημάδι της κοινωνικής κατάστασης κάποιου. Το να είναι γυμνό αντιπροσώπευε μια μορφή ταπείνωσης επειδή στερούσε τους καταδικασμένους από το καθεστώς τους, γι 'αυτό συχνά συνέβη σε στρατιωτικές τιμωρίες.

Δεν γνωρίζουμε πότε υιοθετήθηκε αυτός ο τύπος τιμωρίας από τον ρωμαϊκό στρατό, αλλά οι Ιστορίες του Πολύβιου αναφέρονται στον ΙΙΙ-ΙΙ αιώνα π.Χ. και για αυτόν τον λόγο γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιήθηκε εκείνη την εποχή. Αυτή η στρατιωτική τιμωρία χρησιμοποιήθηκε, με κάποιες παραλλαγές, από στρατούς που υπήρχαν στους αιώνες μετά την Αρχαία Ρώμη.